Conclusie

Aan de hand van de verzamelde informatie trekken wij de conclusie, dat de ondergang van het West-Romeinse Rijk niet te beschuldigen valt aan één oorzaak. Er zijn zoveel oorzaken die een kettingreactie op elkaar hadden wat als gevolg leidde tot de val van het Rijk.

·        Drugs werden op veel manieren gebruikt: als verdovend middel, om een moord mee te plegen en voor zelfmoord. Vooral de eerste 2 hadden veel invloed. Soldaten werden soms onwel van de drugs, voor sommigen werd het hun dood, ook was hun reactievermogen erg traag als ze onderinvloed van drugs waren, mochten ze dan in gevecht raken konden ze geen optimale weerstand bieden tegen hun belagers. Ook werden belangrijke mensen (senatoren, officieren of keizers) vergiftigd omdat iemand het niet met hem eens was, of een infiltrant die de opdracht had gekregen om diegene uit de weg te ruimen.

·         Deze economische crisis heeft wel degelijk bijgedragen aan de ondergang van het West-Romeinse Rijk. De economische crisis is ontstaan door: De hyperinflatie waarmee het Romeinse Rijk werd geconfronteerd. Deze hyperinflatie werd veroorzaakt door de jarenlange waardevermindering van het muntstelsel. De munt (de denarius) had bijna geen waarde meer doordat de vroegere massieve munt nu nog maar uit een klein gedeelte zilver bestond. Door dit economisch effect werd de handel vervangen door tuilhandel. Dit had een enorme invloed op elk aspect van de Romeinse manier van leven.

- Kooplieden konden relatief veilig en snel reizen

Dit stortte echter in aan het begin van de crisis. De wijdverpsreide burgerlijke onrust maakte het voor de handelaren onveilig zo veel en zo ver te reizen. Ook werden er minder eindproducten geïmporteerd en ging men veel goederen lokaal vervaardigen. Hierdoor werd de basis gelegd voor een in eigen behoefte voorzienende "autarkische economie."

·         Het keizerschap kwam met Julius Caesar, waarna Augustus tot eerste keizer van het Romeinse Rijk werd gekroond. Om zo te zeggen begon het keizerrijk met een Augustus en eindigde het ook met een Augustus, Romulus Augustulus. De Germanen wisten in de tijd van Romulus het keizerrijk binnen te dringen toen ze vluchtten voor de Hunnen. Toen de Hunnen tegen het rijk in de aanval gingen, was Romulus genoodzaakt Germanen in het leger toe te laten, deze waren ook veel betere krijgers dan de Romeinen. Deze grotere machtspositie die de Germanen hierdoor kregen leidde er uiteindelijk toe dat een groep Germanen begon te rebelleren en een staatsgreep pleegde.

·         Het rijk werd te groot om alles als keizer in de gaten te kunnen houden. Het leger werd te groot en de lonen konden niet meer worden betaald vanwege de crisis. Ook werden er Germanen in het leger toegelaten, die veel betere krijgers waren dan de Romeinen, om weerstand te kunnen bieden tegen de binnenvallende Hunnen. Ook de corruptie in de hoofdsteden heeft uiteindelijk bijgedragen aan het steeds verder infiltreren van 'buitenstaanders' in het rijk.

Je kan er over gaan discussiëren of de keizers het toen der tijd verkeerd hebben aangepakt. Maar een van de grote problemen was dat ze het Rijk wilden blijven uitbreiden. Totdat het op een gegeven moment gewoon te groot was om er een goed overzicht over te houden en het regime daar goed uit te oefenen. Er gebeurde in de uit hoeken van het Rijk zoveel waar men in Rome vrij weinig tot niks over mee kreeg en daardoor ook niet snel genoeg hierop kon reageren. Ook de onrust in de steeds veranderende manier van regeren heeft er aan bijgedragen dat alles zeer onoverzichtelijk werd en ook hierdoor onstonden veel miscommunicaties. 

Ook het Romeinse leger zelf had genoeg redenen om niet meer naar het Rijk te luisteren of zelfs er tegen in opstand te komen. Het leger bleef maar groeien, en als gevolg van de economische crisis kon het salaris van de soldaten niet betaald worden. Daardoor namen ze zelf initiatief en gingen op eigen kracht dorpen plunderen om zo aan geld en eten te komen.

De samenwerking

De samenwerking verliep naar ons mening soepel en goed, onderling zijn we niet tegen problemen aangelopen. De afspraken die we maakten zijn we beiden nagekomen. Ook de samenwerking met de leraar verliep naar onze mening goed, ook de afspraken die met de leraar werden gemaakt werden meestal zo goed als mogelijk na geleefd. Ook de afspraken voor de besprekingen over het werkstuk verliepen goed (op een vergeten afspraak van Dhr. Jansen na). Wij hebben met plezier samengewerkt aan dit profielwerkstuk en zijn beiden veel meer over dit onderwerp te weten gekomen.